Toespraak van N-VA-voorzitter Bart De Wever tijdens de Nieuwjaarsfuif van de N-VA.

SPEECH NIEUWJAARSFUIF 9 JANUARI
Beste vrienden,

Ik wil 2016 beginnen met een wijsheid van Arthur Schopenhauer: ‘De grootste dwaasheid bestaat er in dat we onze gezondheid opofferen voor een ander geluk.’ Voor alles en boven alles, is dit het allerbelangrijkste wat ik jullie toewens: dat ik jullie allemaal gezond en wel terugzie op ons volgende nieuwjaarsfeest.

Schopenhauer was nochtans geen vrolijke jongen. Een pessimist tot en met. En als ik de media mag geloven, ben ik minstens even erg.

Lees aub nog 1 keer de pagina’s-vullende analyses van mijn gastcollege in Gent [en smijt ze daarna bij het oud papier]. Onzin, onverdraagzaam, onvoorstelbaar, onmogelijk, ongelijk… [Dat is alles wat ik kon verzinnen dat met een ‘o’ begint.]

Wat zei ik toen?
• Dat Erdogan een uitgekiend spel aan het spelen was om zelf voordeel te halen.
• Dat de meerderheid van de instroom geen vluchtende gezinnen waren, maar alleenstaande jonge mannen.
• Dat maar een kleine minderheid echt uit oorlogsgebied was vertrokken.
• Dat Griekenland wel vele miljoenen kreeg om opvang en controle te organiseren, maar dat de extreem-linkse regering daar dat aan de laars lapt.
• Dat Merkel er totaal naast zat met haar naïeve verwelkomingspolitiek
• Dat onze superieure waarden van de verlichting onder druk zouden komen staan op een pijnlijke manier.
• Dat de tolerantie in Europa ernstig ondermijnd zou worden.

Ik ga de hele lezing van Gent niet herhalen. Maar ik vraag de editorialisten van toen 1 ding: is dat nog altijd onzin volgens u? Of schreef u misschien zelf onzin?

Onze analyse was en is 100 procent juist, vrienden. En intussen moet de ene na de andere in heel Europa ons bijtreden. Het geeft hoop dat Europa, onder het voorzitterschap van Nederland, dit jaar de maatregelen gaat nemen die wij in Gent al hebben voorop gesteld:
• sluit de buitengrenzen van Schengen,
• investeer in veilige opvang voor oorlogsvluchtelingen in de eigen regio,
• organiseer een beheersbare en gecontroleerde instroom van mensen die we – tijdelijk of definitief – moeten opnemen in Europa en verdeel daarvan de lasten,
• herzie de Conventie van Genève zodat mensen niet aangelokt worden naar landen die een sterke en gulle sociale zekerheid.
Wat een geluk, vrienden, dat de N-VA uitgerekend nu in regering is gekomen. Stel u het beheer van deze crisis voor onder Di Rupo II.
Bij ons geen toestanden zoals in Zweden [190.000 op een kleinere bevolking dan de onze] of Duitsland [meer dan 1 miljoen]. En dat is geen toeval. Het kwam door vast te houden, ondanks protest en tegenkanting, aan een maximaal aantal inschrijvingen per dag; door een beslissingsstop voor Irakezen en voor zogezegd minderjarige Afghanen en door succesvolle ontradingscampagnes.

Dankuwel Theo Francken.
Theo, vriend en vijand zijn het erover eens dat je de asielcrisis goed hebt beheerd. Streng maar rechtvaardig. En nooit hebben wij verzaakt aan onze humanitaire plicht. N-VA is niet tegen tolerantie, onze partij staat voor tolerantie, onze partij doet wat nodig is om de tolerantie te bewaren.

Theo,
Ook omdat je het statuut van oorlogsvluchteling tijdelijk hebt gemaakt.
Ook omdat je mensen die misbruik maken van onze gastvrijheid naar gesloten centra overbrengt.
Ook omdat je een asielzoeker die dwangsommen eiste, hebt uitgewezen.
Ook omdat je geen begrip toont voor wangedrag en baldadigheden.
Ook omdat je zwaar inzet op de verplichte uitwijzing van criminele illegalen.
Om al die dingen, zeg ik nogmaals dankuwel.
Gastvrij, maar niet onnozel. Die lijn trekt onze partij ook door voor de nieuwkomers die hier een nieuw leven mogen opbouwen. Het inburgeringsbeleid is door de N-VA uitgebouwd. En Liesbeth Homans zal er nu een resultaatsverbintenis van maken. Het volstaat niet langer om inspanningen te doen, er moeten ook resultaten zijn.

Het Vlaanderen waar wij van dromen is een gemeenschap van burgers die samenleven volgens de superieure waarden van de verlichting. En voor de slechte verstaanders: in dat Vlaanderen is geen plaats voor racisme en discriminatie. Wie kiest voor Vlaanderen, moet in Vlaanderen alle kansen krijgen. Nadia, ik weet dat je het zelf niet graag hoort, maar we zijn fier dat wij de eerste burgemeester leveren met allochtone roots. Want woorden wekken, maar voorbeelden strekken.

De Vlaamse droom moet realiteit kunnen worden voor alle mensen van goede wil. Daarom zijn we blij dat het Liesbeth Homans en Elke Sleurs zijn, die bij ons moeten waken over gelijke kansen. En niet de Waalse PS-ministers Isabelle Simonis. Want die benoemt ons idee om nieuwkomers ook te onderwijzen over de seksuele gelijkheid van man en vrouw als “onverholen racisme”. [Ja, zot zijn doet niet zeer… Wel goed dat we nu weten dat die mevrouw bestaat, een herinnering aan hoe blij we moeten zijn dat de PS buiten ligt!]

Ik ben ook heel blij dat we voor ons veiligheidsbeleid niet meer moeten hopen op Milquet en Flahaut [stel u voor dat die er nu zouden gezeten hebben!]. Vandaag kunnen we rekenen op Jambon en Vandeput voor de strijd tegen onveiligheid en tegen de dreiging van terrorisme.
Onze politiediensten hebben daardoor vandaag meer middelen, meer mankracht en – heel belangrijk – meer vertrouwen. Ze weten dat hun politieke verantwoordelijken hen steunen als het er op aan komt. Als hoofd van het grootste korps weet ik hoe essentieel dat is.
Ook onze militairen worden niet meer door hun eigen minister belachelijk gemaakt. De inzet van defensie tijdens de terreurdreiging om ook in eigen land een handje toe te steken bij de bewaking, dat hebben wij fel gewaardeerd. En we zijn zeker dat ook de bevolking deze mannen een warm hart toe draagt.

Met het defensieplan van Steven weten de militairen nu ook dat ze op ons kunnen rekenen. We gaan het nodige doen om het komende decennium opnieuw een geloofwaardige defensiepartner worden van onze bondgenoten.

Beste Vrienden,
Wij hebben ons aan de kiezer voorgesteld als de kracht van verandering. In de federale en Vlaamse regering moeten wij dit nu belichamen als de motor van vooruitgang. Ik wil er vandaag nog een derde ‘V’ aan toevoegen. De ‘V’ van volharding.

Het keren van het tij na 25 jaar PS is geen gemakkelijke opdracht.

De 6de staatshervorming van Di Rupo heeft de Vlaamse regering financieel zeer zwaar aangetast. En de factuur van het roodgroene subsidiebeleid voor hernieuwbare energie is eveneens loodzwaar.

De regering Bourgeois koos voor doelgerichte besparingen. Daardoor kan Vlaanderen toch investeren in economie en welzijn. Die investeringen zijn broodnodig. Want Vlaanderen vergrijst en we moeten goed voor onze ouderen zorgen.

En Vlaanderen heeft investeringen nodig in zijn economisch weefsel. Ik denk daarbij spontaan aan de mobiliteit en de leefbaarheid van de Antwerpse regio. Met Ben Weyts hebben we op 1 jaar al meer bereikt, dan in de 10 jaar daarvoor. Laat ons dit de komende jaren tot een goed einde brengen Ben, de welvaart van Vlaanderen hangt er van af.

Vrienden, ondanks die grote uitdagingen willen we tegen 2019 de Vlaamse begroting weer in evenwicht brengen én alle directe schulden van Vlaanderen afbetalen.

Echter, we beseffen het maar al te goed: niet alle beslissingen om dat te bereiken, zijn gemakkelijk, laat staan populair. Daarom roep ik Vlaanderen op tot volharding.

Hetzelfde geldt voor het federale niveau. De verandering die wij willen is de afbouw van het overheidsbeslag, de daling van het belastingpeil, een toename van de private tewerkstelling en de afbouw van de schuld.

Ook deze vooruitgang vergt volharding.

Di Rupo heeft ons een enorm structureel deficit op de begroting nagelaten. Dat tekort moeten we tegen 2019 met besparingen wegwerken. Vorig jaar werd daartoe al een grote inspanning geleverd.

Maar de weg is nog lang en het zal geen wandeling door het park worden. Het is dus niet het moment om op de bagagedrager te gaan zitten. We moeten op de trappers gaan staan. Het is nog een eindje bergop vooraleer we over de top gaan en bergaf kunnen rijden.

Volharding, daar komt het op aan. Want we moeten onze welvaart veilig stellen. Voor onszelf, voor onze kinderen en voor onze kleinkinderen.
Volharding is ook nodig in het versterken van onze economie.

Met de taxshift, uitgewerkt door Johan Van Overtveldt, zetten we een enorme stap. 8 miljard verlaging van de lasten op arbeid. En dat voor een groot deel gefinancierd met inkomsten uit kapitaal en met besparingen. Met deze operatie gaan we het bedrijven en kleine zelfstandigen veel gemakkelijker maken om mensen aan te werven.

En gaan we iedereen die werkt een lastenverlaging geven. Het meeste aan wie werkt voor een laag of een gemiddeld inkomen. Deze maand zal meer dan de helft van de werknemers 50 euro of meer extra zien op de loonbrief. Netto. Tegen 2019 zal dat tot 100 euro netto per maand zijn. Dat is verandering, dat is vooruitgang, dat is de N-VA.

De socialisten roepen dat het extra geld helemaal opgaat aan nieuwe lasten. Maar de feiten spreken hen tegen. Het Planbureau voorspelt dat het beschikbaar inkomen wel degelijk zal stijgen. Wie werkt gaat er op vooruit. En ook wie gewerkt heeft, wordt niet vergeten. Niet alleen het leefloon, maar ook de lage pensioenen werden vorig jaar al verhoogd.

Beste vrienden, ook federaal zijn niet alle maatregelen die we moeten nemen van die aard om hier straks een polonaise in te zetten.
Daarom opnieuw mijn oproep tot volharding! Want de inspanning loont.

Philippe Muyters kan nu al iedere maand dalende werkloosheidscijfers aankondigen. Voor het eerst sinds jaren. Dit terwijl de overheidstewerkstelling in dalende lijn gaat. Het is dus geen groei op de pof, maar echte groei. Dat is verandering, dat is vooruitgang.

Beste vrienden,
We moeten op de ingeslagen weg verder. Met volharding tegen de krachten van de stilstand. Want die zullen tot de laatste seconde proberen vasthouden aan wat gisteren al onhoudbaar was. De Waalse spoorvakbonden leverden daarvan deze week nog maar eens een triestig voorbeeld.
Voor hun machtsmisbruik en arrogantie zullen wij nooit buigen vrienden, wij zullen volharden. [en wij herhalen ons voorstel om de belangrijkste lijnen in het nieuwe vervoersplan zo te organiseren dat Waalse socialisten geen Vlaamse werkwilligen meer kunnen saboteren!]
Verandering, vooruitgang, volharding. Daar staan wij voor. Daarmee willen wij de toekomst van Vlaanderen veilig stellen. Het is de meest sociale opdracht die een partij zich kan stellen. De N-VA vergeet nooit de meest kwetsbaren. Mooie woorden, denkt u misschien. Welnu, woorden wekken, voorbeelden strekken. Daarom ga ik een aanwezige – hij weet nog van niks – hier op het podium roepen.

Hij is een boegbeeld van het volksnationalisme. Een man met een grote historische verdienste voor de Vlaamse zaak. Een man van de daad ook.
Hij probeerde onwettige wapentrafieken of kernafvaldumpingen in zee te verhinderen. In Schaarbeek ging hij eigenhandig de loketten sluiten.
Zijn huis en kelder waren en zijn een toevluchtsoord voor haveloze mensen op de vlucht. Hij houdt niet van protocol en al zeker van dassen.
En hij declameerde in Barcelona een onsterfelijke rijmvers voor de Catalaanse minister-president. Overmorgen maakt hij voor het laatst amok in de gemeenteraad. 79 jaar jong, 45 jaar politiek actief en drie hartinfarcten later, maar nog steeds een vulkaan van energie en gedachten.

We zijn zo blij, Willy en Lieve, dat jullie vanavond bij ons zijn. Kom even tot bij hier. Kussen hoeven niet. Maar je krijgt toch wel een cadeau en eeuwige dankbaarheid van duizenden militanten. [WILLY EN LIEVE OP PODIUM] Naast deze ruiker voor Lieve heb ik nog iets dat jij altijd wel kan gebruiken. Je stapte heel Vlaanderen rond, je trok naar Kosovo en Baskenland en Catalonië. Onvermoeibaar, onverslijtbaar. Zoals dit nieuwe paar sandalen.

Nu Willy, als je hier vanavond uw afscheid van de politiek wil vieren, geen nood, Ben Weyts zal u wel naar huis brengen. Als minister van verkeersveiligheid is dat zijn verantwoordelijkheid. Normaal is hij Ben, maar vanavond is hij Bob. En als je morgen met een kater wakker wordt, Willy, dan kan je ook bij Ben terecht, want hij is minister van dierenwelzijn. Maak het vanavond dus maar gerust beestig.

Beste N-VA’ers,
Willy is vandaag niet de enige die we in de bloempjes zetten. Traditioneel kiezen wij uit onze partijrangen een Chinese vrijwilliger om het feest op gang te trekken en het muzikale startschot te geven.

Hij komt uit het Leuvense. Wees niet bang: het is niet DJ Jos, ooit ingehuurd door de SP.A-burgemeester van Landen om zigeunerfamilies uit zijn gemeente weg te jagen.

Het is de enige echte DJ Theo. Naar slechte gewoonte opent onze partij-DJ het nieuwjaarfeest met een paar muzikale knipoogjes. Geen paniek, want daarna neemt de professionele dj het naar goede gewoonte over. Enkele nummers hebben de setlist niet gehaald, onder andere “Borderline” van Madonna. Of een ode aan Steven Vandeput en Jan Jambon met “Bulletproof” van La Roux. Als eerste nummer draait DJ Theo een Duits nummer. Nu hoor ik u denken: dat is waarschijnlijk een dikke vette knipoog richting Laurette Onkelinckx. En … dat is het ook.

Maar eigenlijk is het toch vooral een boodschap in het Duits zodat Frau Merkel het tot in Berlijn hoort, en het niet alleen in Keulen hoort donderen.
Daarom dus Polarkreis 18 met “Allein Allein”. Want toen wij onze analyse maakte van de vluchtelingencrisis, stonden we ook allein, allein. Dat is vandaag niet meer het geval, denk ik.

Onze analyse en waarschuwingen bleken profetisch. Wat op 22 september 2015 harde kritiek kreeg, blijkt vandaag de harde waarheid.
Vandaar het tweede nummer dat DJ Theo vanavond draait. Dat komt van The Hives: “Hate to Say I Told You So”.

Net als vorig jaar draait alles om vrijheid. Vorig jaar draaide Sander Loones na de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs daarom een nummer van Neill Young, Theo draait vanavond “Freedom” van Pharell Williams.

En om duidelijk te maken dat het ons menens is met de gelijkheid man-vrouw én het nieuwe nationale actieplan tegen gendergerelateerd geweld: “Can’t touch this” van MC Hammer.