Interview met Yoleen Van Camp (N-VA), een politica die tijdens de laatste verkiezingen ook de revue van belg.be passeerde. Een sterke persoonlijkheid en iemand die weet wat ze wil. Legt voor haarzelf de lat redelijk hoog en zoekt steeds evenwicht in politiek en haar dagelijks druk leventje. Kort samengevat iemand die ijvert voor positieve veranderingen in het dagelijkse leven, eerlijk en ambitieus.

Interview Yoleen Van Camp (N-VA).

Bijna een jaar geleden op 25 mei werd U verkozen in de provincie Antwerpen met maar liefst 11.221 voorkeurstemmen. Wat ging er door je heen toen je hoorde dat je verkozen was ?
Erg tevreden dat ik dat voor onze partij heb kunnen realiseren en blij dat ook de steun van mijn achterban tot zo’n mooi resultaat had geleid. Het deed me vooral plezier dat een nieuwkomer als ik de kans kreeg om zich te bewijzen en dat wil ik de komende jaren 5 jaar nu ook doen.

Hoe reageerde de achterban bij de bekendmaking van de cijfers ?
Ook zij waren natuurlijk heel blij. Ze hadden maanden meegeleefd en mee de campagne getrokken dus de ontlading was groot om te zien dat hun inspanningen hun vruchten hadden afgeworpen.

Ondertussen ben je een tijdje bezig in de kamer. Hoe zijn de reacties van je achterban, familie, vrienden, partijgenoten uit u streek.
De reacties zijn positief, natuurlijk. Mijn achterban weet dat ik een harde werker ben met het hart op de juiste plaats dus zijn ze blij dat ik me kan toeleggen op onze politiek. Samen met de 5 Kempenaars in het Vlaamse parlement (Vera Celis, Kris Van Dijck, Paul Van Miert, Tine Vandervloet en Herman Wynants) hebben we een sterke groep om werk te maken van dossiers die belangrijk zijn voor onze Kempen, zoals de ontwrichte zones en de Turnhout-Brussel-Binche verbinding.

Heb je nog tijd over om even iets voor jezelf te doen ?
Tijd voor mezelf is voorlopig niet echt bij maar dat ben ik gewoon van de periode dat ik aan mijn doctoraat werkte. Ik wil me nu volledig toeleggen op me zo snel mogelijk inwerken, zodat ik in het parlement op volle toeren draai. Tijdens de reces-perioden kan ik wat gas terugnemen.

Had je dit druk leventje verwacht ?
Ja, en dat heb ik ook graag. Een 9-to-5 job is zeker niet aan mij besteed. Ik zet graag mijn schouders ergens onder en dan ben ik bereid om buiten de werkuren te kleuren.

Zou je de klok nog willen terug draaien ?
Natuurlijk zou ik de klok niet willen terugdraaien. Ik ben erg trots en vereerd dat ik dit mag doen.

Daarnaast heb je vorig jaar op 23 mei ook je doctoraat behaald aan de Universiteit Antwerpen ?
Zijn er elementen die je kan aankaarten of veranderen in de kamer met betrekking van je onderzoek tijdens je doctoraat ?
Zeker. Het onderzoek bracht duidelijk in kaart dat onze huidig ziekenhuis- (en breder: zorg-) beleid niet afgestemd is op een kwalitatieve ondersteuning van mensen met een langdurige aandoening, zoals suikerziekte, dialyse of hartfalen. In de komende maanden ligt de hervorming van de ziekenhuisfinanciering op de plank en ik zal erover waken dat er voldoende elementen inzetten opdat zorgverleners de tijd hebben (en middelen) om mensen kwalitatief en langdurig op te volgen en dat ze beloond worden voor good practices, hetgeen nu nog veel te weinig gebeurt.

Afgelopen maanden was je in het nieuws met het dossier “Foie Gras schrappen van het menu in de kamer”. Wat dacht je, toen de buitenlandse pers hier ook oog voor had ? Zou je het gebruik van Foie Gras volledig kunnen laten verbieden?
Enerzijds verrast voor de toch wel vele reacties en grote interesse uit het buitenland maar anderzijds is het niet verwonderlijk. Een hart voor dieren is immers universeel en de groep mensen die wil dat de politiek meer aandacht besteedt aan dierenwelzijn is groeiende. Kijk maar naar het verschil in behandeling van dieren pakweg een paar decennia geleden en nu. Heel mooi dat net zo’n uitgesproken dierenwelzijn dossier de internationale pers haalde. Het illustreert ook mooi hoe het niet per se technische dossiers moeten zijn waar politici zich over buigen maar dat ze ook vanuit hun voorbeeldfunctie zaken de toon kunnen zetten en zaken in beweging brengen.

Wat zijn uw strijdpunten in de komende legislatuur voor de regio Kempen en de jongeren.
Strijdpunten zijn dezelfde als die ik maakte tijdens de campagne. Een eerlijke politiek – een die er is voor de mensen en niet omgekeerd – verwezenlijk ik door maximaal aanwezig te zijn op N-VA activiteiten zodat de binding met de achterban optimaal blijft en ik kan verdedigen wat er echt leeft onder de mensen. De Kempen is een rode draad doorheen de legislatuur en is al in 2 dossiers uitgesproken aan bod gekomen, namelijk economie met de erkenning van de Kempen als ontwrichte zone en mobiliteit met de gewijzigde Turnhout-Brussel verbinding. Alles wat een weerslag heeft op onze regio volg ik op de voet. Dierenwelzijn – denk maar aan het foie gras initiatief. En jongeren – ik blijf actief in Jong N-VA en bekijk als jongere alle dossiers door de ogen van ons, jongeren.

In het vorige interview vroegen we naar elementen die je anders zou aanpakken in je campagne. Nu, een jaar na de verkiezingen wat zou je anders aanpakken. Zijn er nieuwe dingen voor u in de politiek of de kamer dat u verbaast?
Toch, de campagne ligt nu achter ons. Ik focus me nu op mijn werk in de Kamer vooral en kijk liever vooruit dan achteruit.
In het parlement is het vooral vechten tegen de logheid van het systeem. Door de 6de staatshervorming is de bevoegdhedenverdeeldheid zo dubbelzinnig en ingewikkeld geworden dat het soms moeilijk is om door de bomen het bos te zien. Je moet ook heel vaak compromissen sluiten. Onze partij heeft zoveel goede ideeën en het is soms moeilijk om uit te leggen waarom we die niet allemaal tegelijk kunnen verwezenlijken. In een democratie moet er echter een meerderheid gevormd worden en moet je geven en nemen. Een heel aantal programmapunten kunnen we nu verwezenlijken in de meerderheid maar we hebben het helaas niet alleen voor het zeggen.

Het verbaast me nog vaak dat sommige mensen en partijen hun postjes boven het algemeen belang zetten. Kijk bijvoorbeeld naar de Senaat – dat orgaan is nagenoeg overbodig maar heeft een hoger budget dan onze staatsveiligheid. Onze partij wil de Senaat al langer schrappen, maar vindt daar geen bondgenoten voor.

Via uw Twitterpagina en je Facebook pagina kreeg je veel steun en reacties. Heb je na de campagne veel vrienden bijgekregen of klopt het spreekwoord “In de politiek heb je geen vrienden” ?
Dat denk ik niet, integendeel. Ik heb enorm veel nieuwe mensen leren kennen, en vooral veel vrienden gemaakt.

Hoe ziet je agenda eruit voor de komende dagen/weken/maanden met de kamer in combinatie U-Antwerpen.
Wat wil u veranderen met de Zweedse coalitie op gebied van volksgezondheid en ziekenhuisfinanciering.
De UA werkzaamheden zijn voorlopig teruggeschroefd. Vooral het lesgeven was niet meer combineerbaar met de parlementaire verplichtingen. De agenda hier in Brussel is erg wisselvallig en het is niet erg collegiaal om lessen telkens op de laatste minuut te moeten afzeggen. Onderzoeksprojecten trek ik nog wel in de mate van het mogelijke.

Over onze ziekenhuisherfinanciering zou ik een boek kunnen schrijven maar in grote lijnen moeten we ervoor zorgen dat onze ziekenhuizen terug de middelen krijgen die ze nodig hebben. Momenteel zijn ze jaren lang te weinig (en steeds minder) middelen gekregen waardoor ze massaal in het rood staan. Ziekenhuizen zoeken dan manieren om hun tekorten te lenigen en lucratieve praktijken staan vaak niet in verhouding tot kwalitatieve en nodige zorg. Ziekenhuizen moeten niet zomaar enveloppes krijgen maar een deel basisfinanciering (die de basiszorg ook effectief dekt) en een deel financiering waarmee ze beloond worden voor goede praktijken. Momenteel is dat veel te weinig het geval. Daaraan gekoppeld mag het veel transparanter naar de bevolking toe: welke ziekenhuizen doen het effectief goed? Ook dat is een vorm van controle en beloning voor ziekenhuizen die het goed doen. En ten slotte kadert de herfinanciering in een breder kader waarbij we de organisatie van onze zorg in het algemeen moeten herbekijken. Het is bijvoorbeeld niet verantwoord om verschillende ziekenhuizen vlak naast elkaar te hebben. Bepaalde specialismen moeten gecentraliseerd worden, dat is kosteneffectief maar is ook belangrijk voor de kwaliteit (het is bijvoorbeeld aangetoond dat artsen die ingrepen vaker doen, die doorgaans ook beter doen). Basiszorg moet toegankelijk blijven voor iedereen maar er moet herbekeken worden waar welke zorg het best gegeven kan worden. Een banale verkoudheid, bijvoorbeeld, hoort niet op de spoed verzorgd te worden, om het simpel te stellen.

U heeft ook een hondje. Bent u blij dat N-VA de minister van Dierenwelzijn levert. U zit nu op federaal niveau, hoe probeer je via de kamer te wegen op deze dossiers, maar dan op Vlaams niveau.
Uiteraard. Als uitgesproken dierenvriend ben ik daar heel blij om. Nu kunnen we eindelijk werk maken van een volwaardig dierenwelzijnsbeleid. Ben is ook iemand met een hart voor dieren en een harde werker die de koe bij de hoorns vat.

Dierenwelzijn is Vlaamse materie maar diergezondheid is nog wel volledig federaal. Dierenwelzijn zit ook in verschillende thema’s vervat. Bijvoorbeeld recent word ik veel aangesproken op de Europese verordening inzake rabiës en de export van gezelschapsdieren, een dossier met een weerslag voor veel kwekers hier dat ik vanuit de Kamer opvolg. En het hoeven niet altijd technische dossiers te zijn binnen de parlementaire lijntjes, denk maar aan het foie gras initiatief. Een dierenvriend vindt altijd zijn weg wel om te wegen op het beleid en om het voor de dieren op te nemen.

Zijn er enkele gemeentelijke dossiers uit Kasterlee die je op het “Federale Niveau” wil aankaarten, hoe zou je dit gebruiken naar aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 als gemeenteraadslid/Federaal Kamerlid.
Klopt, denk maar aan de 2 Kempense dossiers waarnaar ik eerder in dit interview verwees: economie en mobiliteit. Met de nieuwe dienstverlening van de NMBS is onze belangrijkste Kempenverbinding, de Turnhout-Brussel lijn (die ook halte heeft in Tielen) doorgetrokken tot Binche, hetgeen vooral nefast is voor de stiptheid op de terugweg. Ik pleit er in de Kamer voor dat er hier iets aan gedaan wordt, zodat de mensen van Kasterlee – en bij uitbreiding de Kempen – vlot van en naar hun werk in Brussel en de Vlaamse rand rond Brussel geraken. Onze Kempen zijn – door toedoen van Kempense parlementsleden – erkend als ontwrichte zone, een streek met een hoog aantal ontslagen. Onze ministers Muyters en Van Overtveldt zullen de economie in onze streek herstellen door bedrijven (zowel bestaande als nieuwe die zich hier komen vestigen) te ondersteunen; ze krijgen een korting voor elke nieuwe job die ze creëren.

Wat leerde je bij over de politiek sinds de campagne van vorige jaar tot heden ?
Je hebt nog meer geduld nodig dan ik dacht. Zoals ik zei, je bent niet alleen in de politiek. Onze partij heeft echt goede ideeën en een sterk programma maar niet alles kan zomaar alleen beslist worden; dat is onze democratie – de meerderheid beslist. Het is geven en nemen en een draagvlak creëren en dat is soms frustrerend. Ik heb geleerd me op te trekken aan wat we wél verwezenlijken en de mooie resultaten die daaruit voortvloeien, in plaats van me te ergeren aan wat we zo graag verwezenlijkt hadden maar waarvoor we geen partners in onze meerderheidscoalitie vinden. Die plannen houden we warm voor volgende legislatuur, waar we hopelijk een nog mooier resultaat neerzetten.