En al mee eene keer is een theaterstuk van Pascale Platel in samenwerking met theater Tartaar. Tartaar is een kunstenwerkplek waar kunstenaars met en zonder verstandelijke beperking samenwerken aan kwalitatieve artistieke projecten. Aan de voorstelling werd twee jaar gewerkt, dit komt omdat de acteur Frank Brichau lijdt aan het syndroom van Down en daarbij nog autistisch is. De samenwerking met Tartaar kwam tot stand door Sofie Salle die Pascale kende en haar vroeg om eens iets te doen met de mensen van Tartaar.
Pascale moest niet lang nadenken en hapte meteen toe. Ze begon met audities om te zien met welke acteurs het zou kunnen lukken. Algauw kwam ze uit bij Frank omdat, zo zegt ze zelf: “hij haar ontroerde door het spreken over zijn zieke moeder, zijn charisma, ogen, hoe hij dingen bekijkt , zijn gevoel en emoties”. Pascale: “Frank kan of wil niet alles doen, maar de dingen die hij doet, doet hij wel perfect. Zonder valse schaamte en met een zorgvuldigheid die heel bijzonder is. Hij leert me de dingen echt te doen. Koffie drinken bijvoorbeeld. Dat is een moment. Hij leert me dat een boom een boom is, een aap een aap is en ik, ik ben. Ik ben een vrouw die fotomodel wil worden, Frank is fotomodel, zanger, danser en acteur.”
In het begin wou Pascale uitgaan van een verhaal maar dat idee liet ze al snel varen, en maakte er een hij-zij verhaal van. Het ont-moeten tussen de twee acteurs is de basis van de voorstelling. Een boeiende zoektocht naar de (im)perfectie van de “ander”. Het is uiteindelijk een voorstelling geworden over de worsteling met taal, communicatie en veel improvisatie. Want ze weet nooit hoe Frank op bepaalde dingen zal reageren. Maar dit doet niets af aan de verdienste van Frank zo zegt ze zelf:” hij is een heel goede acteur en weet de zaal door zijn emoties te bespelen”.
Het stuk zelf ging afgelopen vrijdagavond in première in theater Bronks te Brussel. Pascale Platel gaat voor deze voorstelling in confrontatie met Frank, een man met het syndroom van Down, iemand die op het eerste gezicht niet perfect is. In een mooi decor zie je een niet alledaagse ontmoeting tussen Frank (Frank Brichau) en Pascale (Pascale Platel). De eerste ontmoeting vindt plaats in een zwembad waar Frank badmeester is en Pascale komt trainen voor een wedstrijd. In het begin is er tussen beiden een heel groot wantrouwen dat stilaan wegebt en overgaat in liefde.
De scene die ons het meest is bijgebleven is die van de wagen. Frank heeft op een wedstrijd zogenaamd een wagen gewonnen en samen gaan ze op uitstap. Dit is zo herkenbaar al betreft het geen echt paar en geen echte wagen. Menig koppel zal zich in deze scene zeker en vast herkennen. Als je eens een theater op een andere manier wil bekijken is het volgens ons zeker en vast een aanrader. Pascale zegt zelf over het tot stand komen van het stuk:” Het was eigenlijk een reis, een ongelooflijk avontuur, tot rust komen door een vertraagde manier van werken”. Na de voorstelling kregen beide acteurs een staande ovatie.
Voor mensen die nog willen gaan kijken die kunnen nog terecht op 25 en 26 Januari in CC de steiger in menen. http://www.ccdesteiger.be/
1,6 en 7 februari in de Minard in Gent. www.minard.be
12 april in de Kriekelaar in Schaarbeek. www.dekriekelaar.be
4 Mei in de Kluize in oosterzele. http://www.gcdekluize.be/
Info en tickets: www.theatertartaar.be
