...

Standpunt sp.a over oorlogsvluchtelingen

oorlogOorlogsvluchtelingen – standpunt sp.a

Een record aantal mensen is op de vlucht voor oorlogen in Syrië, Irak en Afghanistan. Honderdduizenden oorlogsvluchtelingen proberen via verschillende routes de Europese Unie te bereiken om bescherming te vinden en asiel aan te vragen. Door de aanhoudende oorlogssituatie wordt een groot aantal onder hen erkend als vluchteling.

Hoe gaan we daar als samenleving mee om, weg van de oneliners en voorstellen die niet haalbaar zijn of uitspraken die de “wij-zij”-voorstelling aanscherpen? Het is alvast terecht dat staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken voor meer solidariteit pleit. De regering moet vragen om Europese coördinatie en spreiding.

Hieronder de positie van sp.a ten aanzien van deze humanitaire crisis:
1. De laatste weken hebben we gezien hoe de schrijnende beelden in België en elders in Europa mensen hebben geraakt en gemotiveerd om zelf ook te helpen. Deze spontane humanitaire acties van burgers en verenigingen hebben onze actieve steun. We vragen de verschillende ministers in dit land om hetzelfde te doen. We verwachten oplossingen van deze regeringen en geen excuses.

2. Geconfronteerd met de omvang van deze humanitaire crisis en het feit dat de meeste kandidaat-vluchtelingen uit Syrië en Irak erkend worden, zou de Belgische regering – in Europese afspraak – oorlogsvluchtelingen beter tijdelijk erkennen, een mogelijkheid die het Europees wettelijk kader trouwens voorziet. Zo’n aanpak vermijdt een nodeloze procedure, geeft recht aan wie effectief oorlogsvluchteling is en voorziet terugkeer na het einde van de oorlogssituatie. Zo’n gecoördineerde en humanitaire aanpak zou de Europese burgers beter dienen dan een situatie waarbij elke lidstaat zich terugplooit binnen de eigen grenzen en klaagt over de aanpak van de EU. sp.a roept de Belgische regering op om binnen de EU te pleiten voor de tijdelijke erkenning voor oorlogsvluchtelingen in heel Europa.

3. De verschillende aanpak in de verschillende lidstaten toont dat er dringend een gecoördineerde Europese aanpak nodig is op alle vlakken: van het redden van levens in de Middellandse Zee, het bewaken van de grenzen, de strijd tegen mensenhandelaars tot de opvang aan de grenzen en een spreiding over de EU. sp.a roept de Belgische regering op om voortrekker te zijn van deze aanpak, opnieuw een schip naar de Middellandse Zee te sturen om levens te redden, actief te werken aan een tijdelijke erkenning voor oorlogsvluchtelingen en een solidaire spreiding over de EU te realiseren.

4. sp.a vraagt de EU om in het kader van haar veiligheidsbeleid “safe havens” aan haar buitengrenzen voor oorlogsvluchtelingen op te zetten. Daar kunnen oorlogsvluchtelingen terecht voor eerste hulp en bevinden ze zich in een veilige omgeving, weg van mensensmokkelaars.

5. sp.a vindt het vanzelfsprekend dat we onze internationale en Europese verplichting om oorlogsvluchtelingen menswaardig op te vangen, nakomen. Er zijn vele excuses mogelijk, maar we kunnen ons niet verschuilen achter de Europese Unie, het falen van de Griekse grensbewaking of de omvang van de toestroom. Oorlogsvluchtelingen die bij ons asiel aanvragen, moeten op een menswaardige behandeld worden. Belangrijk om aan te stippen is dat vluchtelingen daarbij geen voorrang hebben om gebruik te maken van ons ‘sociaal systeem’. Dat zegt niemand en het is ook de wet niet. Maar ze hebben wél recht op een menswaardige behandeling.

6. sp.a vraagt de regeringen in dit land en hun ministers om duidelijkheid in plaats van alleen ronkende verklaringen af te leggen. Wat bedoelt de regering precies met een ‘apart statuut’? Waarom is er zo weinig informatie dat doorstroomt naar de steden en gemeenten die oorlogsvluchtelingen moeten opvangen? Zijn de ministers bijvoorbeeld bereid om het nodige te doen wat betreft hun huisvesting en eventuele inschakeling op de arbeidsmarkt? sp.a roept de Vlaamse regering op om proactief werk te maken van aanbod van cursussen Nederlands, tewerkstelling en huisvesting voor oorlogsvluchtelingen.

7. De klassieke ontradingscampagnes hebben op dit moment weinig effect omdat de meerderheid van de oorlogsvluchtelingen erkend wordt wegens de oorlogssituatie in hun thuisland. Het heeft dan ook geen enkele zin om voorstellen te doen die onmogelijk zijn. Minder sociale rechten toekennen aan oorlogsvluchtelingen is in deze context een aanfluiting van het internationaal recht. Een beleid dat er in bestaat om de levensomstandigheden van kinderen en vluchtelingen hier miserabel te houden om zij die hopen naar hier te komen af te schrikken, is bovendien onmenselijk en uitzichtloos.